kutubasi

En dan zijn er twee weken omgevlogen. We hebben samen hard gewerkt. (Ries iets harder dan ik) Aan de voorste wielkasten die nu weer voldoen aan de strenge eisen die er aan gesteld mogen worden. En Ries heeft een begin gemaakt met de puzzel van roest rondom de voorruit. En een mooi stukje A-stijl gelast. (Het is werkelijk een wonder dat we die ruit nooit verloren zijn onderweg want die zat voor 75% vast met plamuur en kit)

Mijn taak wordt saai, schuren, plamuren, niks nieuws onder de zon. Hooguit gaat mijn tempo omhoog. Behalve gisteren dan, toen was ik niet vooruit te branden. (Volgende keer beter)

En de week in Lottum is weer voorbij gevlogen. Richard heeft veel alleen gewerkt. De wielkasten aan de voorkant zijn beduidend beter dan toen we Kutu kochten.

Inmiddels ben ik in het derde kwadrant begonnen met plamuren. De eerste laag zit erop. Alleen ik mag nog steeds niet aan de dakrand komen omdat daar nog intensief reparatiewerk vereist is. Zeg maar restauratiewerk eigenlijk. Het is wonderbaarlijk dat er behalve aan de voorkant van de bus geen noemenswaardige lekkages waren.

Het hittekanon doet nu dienst als ventilator.

Deze week zaten we op een andere camping dan de vorige keer. Net een tikkie luxueuzer. En we hebben erg geboft met het weer. (terwijl Amsterdam kopje onder ging, scheen bij ons de zon)

We zijn nu weer 3 dagen in een huisje in lottum,

klussen gaat lekker schuren plamuren slijpen en lassen.   de zijkant wielakst gerepareerd, roest verwijdert, ook bij de instap

roest verwijdert en de binnenkant met zwarte roest protectie in gespoten

daarna de binnenkant afeplakt met alu bitumen tape als geluid dempende laag

en eindelijk de boel weer dichtgelast en met zink spray in gesprayd, nu nog bijwerken

Zoals het spreekwoord zegt: Stilstand is achteruitgang. Na een jaar van bezigheden elders zijn we begonnen om ons weer bezig te houden met Kutu. (of zullen we voortaan Basi zeggen want de roest is zo goed als weg?)

Onze compressor bleek na een jaar stilstand een lekke tank te hebben. Gelukkig was er op marktplaats een aanbieder van een compressor met een in takt zijnde tank maar met een kapotte motor. Na een dag van arbeid is er nu weer een werkende compressor. (en een gratis af te halen partij oud ijzer)

Helaas voer ik behalve de catering nog niet veel uit maar gezellig is het wel weer bij de loods.

Eindelijk weer een keer wezen klussen. Dit hebben we enorm gemist! Onze huisbazen van de loods ons ook trouwens. Deze week telefoon gehad….waar of dat we gebleven waren.

Erg veel hebben we niet kunnen doen. Mijn gestel laat dat nog niet toe. Wel alweer een klein laagje plamuur gelegd en Ries heeft weer een klein beetje rotte vloer uit de cabine weggepoetst.

Verder genoten van de zon, een kleine lunch en elkaar. Binnenkort informeren of we in de zomer weer een weekje op de camping vlakbij kunnen vertoeven.

En hulp…..we hebben hulp nodig……wie o wie heeft zin om ons af en toe te assisteren? Om mijn lamme lijf af en toe te vervangen in de weg van schuren en plamuren of om de skills van Ries te ondersteunen bij het laswerk?

helaas ligt het werk op dit moment even stil, door jammer genoeg een grotere persoonlijke uitdaging .

dit weekend eens begonnen aan de voorkant + cabine. Natuurlijk blijkt er weer meer aan de hand te zijn dan eerder gedacht. het is bijna onmogelijk je iedere keer weer voor te bereiden op wat je tegenkomt. roest in de wielkast is groter dan gedacht, als je eenmaal schuren gaat.

zo met het wiel eraf en op assteun en krik gaat er wel weer een wereld open:

er blijkt ook een behoorlijk gat te zitten in de wielkast en zijkant, duidelijk te zien in de motor ruimte nadat de ruitenvloeistof reservoir was gedemonteerd (doorkijk moet eigenlijk geen doorkijk zijn……

daarna ook nog de vloerbedekking in de cabine uitgebouwd,

beginnend met de afdichting van de stuurkolom

laag voor laag eruit tot de vloer leeg is

maar helaas kwam ook hier roest naar boven , de kunststoflaag die op de bodem vastgekleefd zit verraad door opwelvingen  roestsporen, en na een beetje bikken blijkt ook hier inderdaad het roestduvelke huisgehouden te hebben.

Dankzij onze nieuwe ‘warme vriendjes’ kunnen we deze winter door…. en door gaan we! (is het weliswaar de zachtste winter in 25 jaar, die kachels zijn echt geen overbodige luxe) Het grote kanon brandt een kwartiertje en dan is de kou verdreven, daarna gaat hij uit en kunnen wij aan de slag.

Dit ‘kleine vriendje’ houdt ons warm tijdens de lunchpauze.

Ries in actie om een van de ‘afkeurpunten’ aan te pakken.

Eerst de roest weg….

Daarna een passend stuk erin lassen…en dat gaat steeds beter….

Nadat de bramen eraf zijn geschuurd en gesprayd met zinkspray, bekijkt hij zijn werk met voldoening 🙂

In de tussentijd, ben ik bezig geweest aan de andere kant van de bus (om pijn aan mijn ogen te voorkomen) Het gaat een saai verhaal worden….plamuren, schuren, plamuren schuren…. Zie het resultaat op de rechtse foto.

Al verlangen we er nog zo naar om door te kunnen klussen in de winter, ons hittekanon wil niet aan de praat. Ries heeft echt alles geprobeerd maar het ding blijft dienst weigeren. Er wordt diesel verneveld, er is een vonk, de ventilator draait naar behoren…maar branden ho maar.  Is er onder onze lezers niet iemand met verstand van hittekanonnen die ons nog een gouden tip kan geven?

Ik heb het laatste stukje groene onderjurk weggeflexd en in de stoproest gezet.

Beetje frustrerende dag dus…en thermo-ondergoed of niet, volkomen verkleumd naar huis vertrokken. Nog wel verlekkerd bij Van Cranenbroek naar hittekanonnetjes staan kijken maar die gaan ons budget helaas te boven.

Een ware Indian Summer leverde ons een heerlijke klusdag met onverwacht hoge temperaturen voor de tweede helft van oktober.

Ries is bezig geweest om Kutu’s petticoat te restaureren. Voor hem laswerk in een erg oncomfortabele houding. Het betere patchwork ontstaat en zal eertijds liefdevol verdwijnen onder een mooi laagje plamuur.

Ondertussen ben ik aan de andere kant van de bus (om mij te vrijwaren van lasogen) bezig geweest met het laatste stukje verrotte Hammerite. De binnenkant kwam er redelijk ongeschonden onderuit. Wel is duidelijk wat de schade heeft veroorzaakt: dichtgeslibde condensgaatjes! Binnenkant geschoond en verzorgd met stoproest en zinkspray.

Tevens een verwonding in Kutu’s huidje schoongemaakt. Op sommige plekken was het metaal niet veel dikker meer dan aluminiumfolie. Roest is als een kankergezwel gaan woekeren onder de lak.

Dit is dus de schade die ontstaan is door het steunvoetje van de luifel. Die voetjes komen dus mooi niet meer terug!

Als laatste aan het schoonmaken geweest onder de kunststof mat in de cabine. We vrezen dat als we die helemaal losmaken, we hem nooit meer goed op zijn plaats krijgen. Dus optillen, beetje stutten, stofzuigen voor zover als ik erbij kon. Restanten van verschillende lagen vergane onderliggers  verwijderd.

Het lijkt trouwens alsof er nog een soort metalen ‘mat’ onderligt. Een soort dubbele bodem dus. Die ziet er overigens helemaal niet slecht uit behalve dan op de plaatsen waar de stoelen vastgeschroefd stonden. Mogen we dit nu beschouwen als een ‘meevaller’ of moeten we vrezen voor een ‘verwoesting’ onder die metalen mat? Wie het weet mag het zeggen?