Een ware Indian Summer leverde ons een heerlijke klusdag met onverwacht hoge temperaturen voor de tweede helft van oktober.
Ries is bezig geweest om Kutu’s petticoat te restaureren. Voor hem laswerk in een erg oncomfortabele houding. Het betere patchwork ontstaat en zal eertijds liefdevol verdwijnen onder een mooi laagje plamuur.
Ondertussen ben ik aan de andere kant van de bus (om mij te vrijwaren van lasogen) bezig geweest met het laatste stukje verrotte Hammerite. De binnenkant kwam er redelijk ongeschonden onderuit. Wel is duidelijk wat de schade heeft veroorzaakt: dichtgeslibde condensgaatjes! Binnenkant geschoond en verzorgd met stoproest en zinkspray.
Tevens een verwonding in Kutu’s huidje schoongemaakt. Op sommige plekken was het metaal niet veel dikker meer dan aluminiumfolie. Roest is als een kankergezwel gaan woekeren onder de lak.
Dit is dus de schade die ontstaan is door het steunvoetje van de luifel. Die voetjes komen dus mooi niet meer terug!
Als laatste aan het schoonmaken geweest onder de kunststof mat in de cabine. We vrezen dat als we die helemaal losmaken, we hem nooit meer goed op zijn plaats krijgen. Dus optillen, beetje stutten, stofzuigen voor zover als ik erbij kon. Restanten van verschillende lagen vergane onderliggers verwijderd.
Het lijkt trouwens alsof er nog een soort metalen ‘mat’ onderligt. Een soort dubbele bodem dus. Die ziet er overigens helemaal niet slecht uit behalve dan op de plaatsen waar de stoelen vastgeschroefd stonden. Mogen we dit nu beschouwen als een ‘meevaller’ of moeten we vrezen voor een ‘verwoesting’ onder die metalen mat? Wie het weet mag het zeggen?